Blowing little baby bubbles in Honduras

Nicaragua, land 6 alweer op deze reis. Na een best lang, maar erg comfortabel busritje zijn we neergestreken in Granada. Een stad in het westen van Nicaragua. Hier gaan we een dagje of zo vertoeven, misschien proberen te gaan Vulkaan Boarden of iets anders leuks wat we nog even moeten uitzoeken. Vooralsnog durf ik te zeggen dat ik deze blog korter ga houden dan de rest omdat we de afgelopen week alleen op Utila in Honduras zijn geweest om te duiken. En nu kan ik jullie wel uitgebreid elke duik gaan uitleggen en vertellen welke visje en welk koraal ik heb gezien, maar daar worden zowel jullie als ik niet specifiek gelukkig van denk ik :P

Dus... Duiken op Utila... Vanuit de laatste blog-plaats , Copán zijn we ondertussen zeer gebruikelijk en normaal weer in de bus gestap voor een ritje naar paradijs! Maar om in het paradijs te komen moesten wel even door de hel (don't worry, het klinkt erger dan het is). Om in La Ceiba te komen waar we de boot naar Utila wilden halen, moesten we overstappen op een andere bus in de stad San Pedro Sula. En laat SPS nu recentelijk zijn uitgeroepen tot de gevaarlijkste stad op aarde gezien de hoogste moordcijfers per capita. Hier stonden we nu niet direct om te springen toen we hoorden dat dit onze optie was. Gelukkig werd omze baggage en wachtruimte op het busstation aldaar streng bewaakt door twee stevige mannen met nog stevigere shotguns op zak. Dat is me wel erg opgevallen in Honduras. Vooral openbaar vervoer, en dan vooral die voor toeristen, wordt met veel geweeraanzichten bewaakt. Ook voor we bussen in stapten werden alle tassen gecontroleerd door een mannetje met een erorm machinegeweer.

Goed, na maar net op tijd de boot gehaald te hebben kwamen we aan op het duikparadijsje van Honduras. We worden eerst naar onze accommodatie gebracht omdat we onze cursus van te voren geboekt hadden en daar overnachtigen bij zaten. In de Mango Inn maakten we kennis met Frankie, onze diving instructor. Een vlotte extreem vrolijke en toegewijde meid uit de UK! Na ook onze klas te hebben leren kennen, 2 Duitsers, 3 Amerikanen en 1 Nicaraguaan hebben we de dag erna onze eerste theorielea gehad waarin we vooral intructiefilmpjes hebben moeten kijken. Op onze 3e dag mochten we dan eindelijk het water in in vol ornaat! Nadat we helemaal opgezadeld waren met een BCD, een opblaasbare 'agua lung' om er voor te zorgen dat je kan drijven op open zee, een heel pakwerk een slangen en een wetsuit en luchttank op je rug konden we dan eindelijk het water in. De eerste twee 'Confined Water Dives' waren twee duiken verspreid over 2 dagen waarin we aan het dock bleven om onze vaardigheden te oefenen zoals afdalen, omhoog gaan en nog wel het allerbelangrijkst van allemaal: ademhalen onder water.

Op dag 5 en 6 konden we dan eindelijk uitvaren met de boot en konden we gaan duiken op het reef! Een ding is me heel duidelijk geworden: Duiken is gaaf en verslavend! We hebben in totaal 6 duiken gedaan verspreid over 3 dagen (twee duiken kregen we als extratje van de duikschool). Het is heel onwerkelijk en bizar om op 18 meter diep rond te zwemmen tussen de vissen en langs enorma muren met kleurrijk koraal! Na mijn 3e duik opweg naar de 4e (je maakt vaak twee duiken per boottocht op twee verschillende locaties) spotte onze kapitein een groep dolfijnen vlak bij de boot dus we zijn als een malle het water ingesprongen (alleen flippers en snorkers op) en konden we tussen de dolfijnen zwemmen. We moesten ze eerst even achterna zwemmen maar uiteindelijk begonnen ze met ons te spelen en om ons heen te zwemmen! Echt een super toffe en vooral onverwachte ervaring!

Na de laatste duiken waren we officieel gecertificeerd duikers! We hebben het echt super naar onze gehad op Utila. We hebben ontzettend leuke mensen ontmoet en we hebben prachtige duiken gemaakt! Het was bijna jammer om het eiland te verlaten, maar doorreizen naar Nicaragua voelde ook wel heel goed!

Voor we naar Nicaragua gingen moesten we een nachtje overblijven in de hoofdstad Tegucigalpa en dan was allerminst rustig. Het is een hectische enge stad en het hotel waar we sliepen had kakkerlakken en een hele vreemde sfeer waar ik me erg ongemakkelijk bij voelde. Maar goed.. Dat is ook weer een stukje ervaring zullen we maar zeggen!

Dus na een uiteindelijk 14 uur durende busrit (ons was 8 verzekerd) zijn we in Granada. Op het eerste oog een leuke koloniale stad met genoeg opties om een dag mee door te komen.

Volgens mij ben ik alweer te lang aan het woord, nu geef ik het woord aan jullie want ik vind dat ik veel te weinig reacties krijg ;)

Kusjes voor nu en speciaal een dikke kus voor Nick!

Tot over 17 dagen, want dan zet ik weer voet op Hollandse bodem!

Adios!