De laatste uren in Nepal!
Door: Anouk Buise
Blijf op de hoogte en volg Anouk
28 Januari 2012 | Nepal, Kathmandu
Ja ja, het zit er alweer zo goed als op! Het enige dat mij hier in Nepal nog rest is het inpakken van mijn backpack, naar het vliegveld vertrekken en vertrekken! Met mixed feelings is het wel uitaard. Ook al ben ik maar 3 weken in Nepal geweest en heb ik zoveel gezien en gedaan. Heb ik toch het gevoel dat ik nog niet klaar ben met Nepal, en Nepal nog niet met mij! Aan de andere kant begin ik steeds meer naar huis te verlangen. Ons eigen fijne huisje waar Nick en ik pas net in wonen. Ook het feit dat ik Nick zo ontzettend mis maakt mij toch ook wel steeds meer naar huis verlangen!
Maar goed, genoeg geklaag over heimwee. Het was tenslotte een prachtige reis waar ik weer veel gezienc, gehoord, geroken en geleerd heb. Tijdens mij vorige blog was ik nog in Pokhara heerlijk aan het genieten van een welverdiende paar dagen rust na een vrij pittige trekking. Pokhara is een zeer ontspannen stadje maar wel een beetje heel erg op de toeristen gericht. Overal waar je kijkt zijn toeristen winkeltjes, reisbureautjes, souvenirsshops, hotels en restaurants. Maar om een paar dagen op adem te komen is mede door het lekkere klimaat geen straf. Met nog wat reisgenoten, Samantha en Elmar heb ik een bootje gehuurd en zijn we een middagje gaan peddelen op hey Fewa/Phewa lake waar we lekker van de zon hebben genoten. Om dat we zo dicht bij de Himalaya zaten hadden Sam en ik het plan om de volgende ochtend naar Sarangkot te gaan om de zonsopgang op de bergen te zien. Helaas waren de weersgoden ons niet gunstig gestemd en regende het die ochtend alleen maar waardoor we geen berg konden zien. Behoorlijk teleurstellend maar we hadden tenminste wel alvast ons half uurtje beweging per dag gehad door de wandeling omhoog.
Die dag erna was een hele speciale dag; namelijk mijn 20e verjaardag. Ook dit jaar had ik weer het geluk om mijn verjaardag in het buitenland te vieren, tot groot ongenoegen van de heer des huizes ('nog een keer zo'n reis en ik vergeet je verjaardag gewoon' waren zijn woorden). Naast dat het mijn verjaardag was, was het ook mijn vuurdoop in het tourmanagers vak, want ik mocht namelijk tour manager voor een dag spelen op de busrit van Pokhara naar Lumbini, de geboorte plaats van Boeddha. Mijn taken waren de uitcheck coordineren bij het hotel, de bustelling doen, fooienpot beheren, informatieverstrekking in de bus, lunch regelen en inchecken in het hotel in Lumbini. Al met ging het best prima voor de eerste keer maar uiteraard heb ik nog veel te leren.
In Lumbini was eigenlijk vrij weinig te doem behalve het door UNESCO beschermde gebied met tempels bezoeken waar Boeddha geboren is. Er warm veel mooie tempels te zien en ook veel boeddhisten die mediteren om zegenigen ontvangen rondom de heiligste tempel met de geboorte steen. Toen wij daar rond liepen waren er een aantal mensen film opnames aan het maken en ik met mijn nieuwsgierige hoofd stap daar natuurlijk op af om wat info los te peuteren. De naam van het programma moest nog bedacht worden maar het was voor National Geographic Channel en ook werden er fotos gemaakt voor in het magazine. De bekende NatGeo fotograaf Ira Block was er ook bij en ik heb nog best ff met hem staan babbelen over fotografie, Lumbini en duurzaam toerisme (het doel van de studiereis) nadat ik helemaal gelukkig was heb ik nog een fiets gehuurd en ben wat rond gaan fietsen door dorpjes en heb nog wat mooie fotos kunnen schieten.
Na Lumbini zijn we weer vertrokken naar de volgende plaats van bestemming, de laatste voor we terug gaan naar Kathmandu, namelijk Chitwan National Park. Het park in het zuiden waar Aziatische olifanten, neuahoorns en Belgaalse tijgers voorkomen. Maar voordat we daar naar toe reden, zijn we met z'n alle de toerist gaan uithangen in Sunauli. De grensplaats met India. Helaas kun je India alleen in met een in NL verkregen visum dus wij waren bereid genoegen te nemen met een wandeling naar de slagbomen. Maar tot onze grote verbazing en vreugde was de douane wegens stakingen tegen stijgende kosten op alles in Nepal, mild voor ons en mochten we zowaar zonde problemen, visum of wat dan ook even een uurtje rondlopen aan de andere kant van de grens. Ik kan dus met trots zeggen lieve mensen: Ik ben in India geweest!
Na het avontuur bij de grens zijn we uiteindelijk doorgereden naar Chitwan NP. Daar verbleven we in een mooie lodge aan de riverkant uitkijkend op het National Park. Daar had ik een druk maar super tof programma geboekt voor 2 dagen inclusief een jungle walk en een jungle safari op dag 1 en een bezoek aan een olifanten fokcentrum, olifanten wassen in de rivier en een safari op de rug van een olifant door de jungle! De jungle walk stelde weinig voor maar de omgeving was schitterend dus daar wandelen was zeker geen straf. Tijdens de jeep safari hebben we vooral veel herten en vogels gezien maar net voor we het national park weer verlieten (onze lodge bevond zich aan de rand) zagen we nog een neushoorn door de grasvelden wandelen! Onderweg naar Chitwan hadden we trouwens ook al een Rhino gezien die zomaar en zonder vrees voor onze bus de weg overstak! Van de jeepsafar heb ik nog een prachtig souvenir over gehouden, namelijk een gigantische blauwe plek (ter grote van een kindervuistje) op mijn heup doordat mijn heup de hele tijd tegen de stalen kooi aan botste waar bij in stonden. Prettig is anders. Onze tweede dag stond dus geheel in het teken van olifanten. 'S ochtends zijn we in alle vroegte naar het Elephant Breeding Center gegaan waar ze olifanten fokken om te werken in heg NP. Een beetje een dubbel gevoel gaf dat wel want om olifanten aan een ketting te zien staan is niet zo'n fijn aanzien. Maar aan de andere kant is het laten werken van olifanten voor de nepalezen het zelfde als dat wij ooit koeien als werkkracht gebruikten. Dat kunnen zij zich weer niet voorstellen omdat de koe hier heilig is. Maar er was nog een puntje van irritatie tijdens dit bezoek, namelijk japanners en chinese toeristen! Met alle respect maar mijn god, wat zijn die ongelofelijk irritant op reis! Waar wij ons netjes rustig en stil hielden voor het welzijn van de olifanten en netjes van een passende afstand onze foto's schoten moesten zij zonodig onder luide vocale gesprekken bij de olifanten in de hokken gaan staan voor de foto! Ik ben zelf ook wel een voorstander van 'alles voor die ene foto' maar ik ken minn grenzen. Zij duidelijk niet!
Nadat we terug waren in het hotel hadden ik en een aantal travelmates staff van de lodge (die overigens de meest sympatieke hotelstaff was die ik ooit heb mee gemaakt. Die in Pokhara ook trouwens, maar die vallen onder het zelfde management) uitgedaagd voor een potje vollybal in de tuin; Nedeland vs Nepal! Na een beetje over en weer gespeeld te hebben wilde we net de wedstrijd beginnen toen de twee huisolifant rustig aan gewandeld kwamen. Het was tijd om te badderen! Dus wij het spel stilgelegd en ben ik als een malle terug gesprint naar het huisje om mijn camera te pakken. Daarna werd er gevraagd wie de olifanten wilde wassen. Samantha en ik lieten ons dat geen tweede keer zeggen en voor dat we het wisten zaten we na enig gehannes op de olifant zijn rug op weg naar de rivier! Comfortabel is anders maar dat kon me niets schelen. Na een paar keer door de slurf nat gespoten te zijn was het tijd voor de olifant om kopje onder te gaan. Na door de berijder nog even snel gevraagt te zijn of we konden zwemmen liet onze olifant met de naam Zanikikulu (bloem in het....?) zich in het water vallen waardoor ook wij mee de plons in gingen!
Toen we weer droog en wel in de tuin van de lodge een beetje lagen te zonnen, was daar zo'n 25 graden, was het tijd om op olifanten safari te gaan. Op de rug van het enorme dier, dit keer wel met een nog steeds niet heel comfortabel zitje, ging we dieren spotten in de jungle! Ook hier hebben we weer een neushoorn gezien, maar ook krokodillen, aapjes, wilde zwijnen en herten.
En na dit mooie ritje was het bezoek aan Chitwan ook al weer ten einde. De volgende dag zijn we weer in alle vroegte vertrokken met onze eigen vertrouwde bus naar Kathmandu. Na een rit van ongeveer 7 uur stonden weer midden in het drukke, lawaaierige, chaotische Kathmandu. We hebben hier nog de Swayanbhunath (iets in die trand) tempel bezocht. Een boeddhistische stupa op een heuvel in de stad die beter bekend staat als de monkey tempel vanwege de vele aapjes die daar leven en met veel liefde al het eten wat je hebt op slimme wijze van je proberen af te pakken. Ook hebben we nog even het Durbar Square van Kathmandu bezocht maar dat was niet zo boeiend omdat het veel leek op die van Patan en Bhaktapur, de andere koningssteden die we in de eerste dagen van de reis bezocht hadden. 's Avonds hebben we het 'laatste avondmaal' van onze reis gehad en hebben we onze twee lokale agenten BJ en Bigen formeel bedankt voor hun inzet en fantastische begeleiding en info tijdens onze reis.
En nu ben ik net opgestaan om nog even een semi warme douche te pakken voordat de stroom er mee op houdt. (ja die gaat hier gemiddels twee keer per dag uit om stroom te besparen vanwege een leveringsvete met India) 3 weken Nepal waren voor mij niet genoeg en ik kom hier hoe dan ook terug. Dit speciale land met haar speciale inwoners heeft zo'n grote indruk op mij gemaakt dat ik nog vaak terug zal denken aan de Nepalezen als het in Nederland weer eens tegen zit. Al die positieve energie die hier leeft ondanks dat ze niets hebben, is iets waar wij materialistische westerlingen zoveel van kunnen leren. Ook hoe zij hun religies, hindoeïsme en boeddhisme, zo'n prominente en aanwezige rol geven en daar hun levensenergie uit putten is bewonderenswaardig!
Nepal; Namaste en Danjabath (bedankt)
Voor de gene die mijn vlucht willen volgen het vlucht nummer is OR464 van Kathmandu naar Amsterdam met een tussenstop in Sharjah (U.A.E). We vliegen 18.15 lokale tijd en dat is 13.30 Nederlandse tijd. Volgens planning komen we 4.30 Nederlandse tijd aan op schiphol, maar volgens mij klopt daar geen klap van want als wij rond 23.10 nl tijd in sharjah weg vliegen is het 7 uur later 3.10 en geen 4.30. Maar we gaan het allemaal meemaken!
Lieve lezers, dit was Nepal, maar I'll be back. Want in mei tot en met juli ben ik aan de andere kant van de wereld te vinden, namelijk in Cuba en Centraal Amerika!
Voor nu, tot ziens in Nederland en tot het volgende verslag!
Dikke kus, Anouk
Maar goed, genoeg geklaag over heimwee. Het was tenslotte een prachtige reis waar ik weer veel gezienc, gehoord, geroken en geleerd heb. Tijdens mij vorige blog was ik nog in Pokhara heerlijk aan het genieten van een welverdiende paar dagen rust na een vrij pittige trekking. Pokhara is een zeer ontspannen stadje maar wel een beetje heel erg op de toeristen gericht. Overal waar je kijkt zijn toeristen winkeltjes, reisbureautjes, souvenirsshops, hotels en restaurants. Maar om een paar dagen op adem te komen is mede door het lekkere klimaat geen straf. Met nog wat reisgenoten, Samantha en Elmar heb ik een bootje gehuurd en zijn we een middagje gaan peddelen op hey Fewa/Phewa lake waar we lekker van de zon hebben genoten. Om dat we zo dicht bij de Himalaya zaten hadden Sam en ik het plan om de volgende ochtend naar Sarangkot te gaan om de zonsopgang op de bergen te zien. Helaas waren de weersgoden ons niet gunstig gestemd en regende het die ochtend alleen maar waardoor we geen berg konden zien. Behoorlijk teleurstellend maar we hadden tenminste wel alvast ons half uurtje beweging per dag gehad door de wandeling omhoog.
Die dag erna was een hele speciale dag; namelijk mijn 20e verjaardag. Ook dit jaar had ik weer het geluk om mijn verjaardag in het buitenland te vieren, tot groot ongenoegen van de heer des huizes ('nog een keer zo'n reis en ik vergeet je verjaardag gewoon' waren zijn woorden). Naast dat het mijn verjaardag was, was het ook mijn vuurdoop in het tourmanagers vak, want ik mocht namelijk tour manager voor een dag spelen op de busrit van Pokhara naar Lumbini, de geboorte plaats van Boeddha. Mijn taken waren de uitcheck coordineren bij het hotel, de bustelling doen, fooienpot beheren, informatieverstrekking in de bus, lunch regelen en inchecken in het hotel in Lumbini. Al met ging het best prima voor de eerste keer maar uiteraard heb ik nog veel te leren.
In Lumbini was eigenlijk vrij weinig te doem behalve het door UNESCO beschermde gebied met tempels bezoeken waar Boeddha geboren is. Er warm veel mooie tempels te zien en ook veel boeddhisten die mediteren om zegenigen ontvangen rondom de heiligste tempel met de geboorte steen. Toen wij daar rond liepen waren er een aantal mensen film opnames aan het maken en ik met mijn nieuwsgierige hoofd stap daar natuurlijk op af om wat info los te peuteren. De naam van het programma moest nog bedacht worden maar het was voor National Geographic Channel en ook werden er fotos gemaakt voor in het magazine. De bekende NatGeo fotograaf Ira Block was er ook bij en ik heb nog best ff met hem staan babbelen over fotografie, Lumbini en duurzaam toerisme (het doel van de studiereis) nadat ik helemaal gelukkig was heb ik nog een fiets gehuurd en ben wat rond gaan fietsen door dorpjes en heb nog wat mooie fotos kunnen schieten.
Na Lumbini zijn we weer vertrokken naar de volgende plaats van bestemming, de laatste voor we terug gaan naar Kathmandu, namelijk Chitwan National Park. Het park in het zuiden waar Aziatische olifanten, neuahoorns en Belgaalse tijgers voorkomen. Maar voordat we daar naar toe reden, zijn we met z'n alle de toerist gaan uithangen in Sunauli. De grensplaats met India. Helaas kun je India alleen in met een in NL verkregen visum dus wij waren bereid genoegen te nemen met een wandeling naar de slagbomen. Maar tot onze grote verbazing en vreugde was de douane wegens stakingen tegen stijgende kosten op alles in Nepal, mild voor ons en mochten we zowaar zonde problemen, visum of wat dan ook even een uurtje rondlopen aan de andere kant van de grens. Ik kan dus met trots zeggen lieve mensen: Ik ben in India geweest!
Na het avontuur bij de grens zijn we uiteindelijk doorgereden naar Chitwan NP. Daar verbleven we in een mooie lodge aan de riverkant uitkijkend op het National Park. Daar had ik een druk maar super tof programma geboekt voor 2 dagen inclusief een jungle walk en een jungle safari op dag 1 en een bezoek aan een olifanten fokcentrum, olifanten wassen in de rivier en een safari op de rug van een olifant door de jungle! De jungle walk stelde weinig voor maar de omgeving was schitterend dus daar wandelen was zeker geen straf. Tijdens de jeep safari hebben we vooral veel herten en vogels gezien maar net voor we het national park weer verlieten (onze lodge bevond zich aan de rand) zagen we nog een neushoorn door de grasvelden wandelen! Onderweg naar Chitwan hadden we trouwens ook al een Rhino gezien die zomaar en zonder vrees voor onze bus de weg overstak! Van de jeepsafar heb ik nog een prachtig souvenir over gehouden, namelijk een gigantische blauwe plek (ter grote van een kindervuistje) op mijn heup doordat mijn heup de hele tijd tegen de stalen kooi aan botste waar bij in stonden. Prettig is anders. Onze tweede dag stond dus geheel in het teken van olifanten. 'S ochtends zijn we in alle vroegte naar het Elephant Breeding Center gegaan waar ze olifanten fokken om te werken in heg NP. Een beetje een dubbel gevoel gaf dat wel want om olifanten aan een ketting te zien staan is niet zo'n fijn aanzien. Maar aan de andere kant is het laten werken van olifanten voor de nepalezen het zelfde als dat wij ooit koeien als werkkracht gebruikten. Dat kunnen zij zich weer niet voorstellen omdat de koe hier heilig is. Maar er was nog een puntje van irritatie tijdens dit bezoek, namelijk japanners en chinese toeristen! Met alle respect maar mijn god, wat zijn die ongelofelijk irritant op reis! Waar wij ons netjes rustig en stil hielden voor het welzijn van de olifanten en netjes van een passende afstand onze foto's schoten moesten zij zonodig onder luide vocale gesprekken bij de olifanten in de hokken gaan staan voor de foto! Ik ben zelf ook wel een voorstander van 'alles voor die ene foto' maar ik ken minn grenzen. Zij duidelijk niet!
Nadat we terug waren in het hotel hadden ik en een aantal travelmates staff van de lodge (die overigens de meest sympatieke hotelstaff was die ik ooit heb mee gemaakt. Die in Pokhara ook trouwens, maar die vallen onder het zelfde management) uitgedaagd voor een potje vollybal in de tuin; Nedeland vs Nepal! Na een beetje over en weer gespeeld te hebben wilde we net de wedstrijd beginnen toen de twee huisolifant rustig aan gewandeld kwamen. Het was tijd om te badderen! Dus wij het spel stilgelegd en ben ik als een malle terug gesprint naar het huisje om mijn camera te pakken. Daarna werd er gevraagd wie de olifanten wilde wassen. Samantha en ik lieten ons dat geen tweede keer zeggen en voor dat we het wisten zaten we na enig gehannes op de olifant zijn rug op weg naar de rivier! Comfortabel is anders maar dat kon me niets schelen. Na een paar keer door de slurf nat gespoten te zijn was het tijd voor de olifant om kopje onder te gaan. Na door de berijder nog even snel gevraagt te zijn of we konden zwemmen liet onze olifant met de naam Zanikikulu (bloem in het....?) zich in het water vallen waardoor ook wij mee de plons in gingen!
Toen we weer droog en wel in de tuin van de lodge een beetje lagen te zonnen, was daar zo'n 25 graden, was het tijd om op olifanten safari te gaan. Op de rug van het enorme dier, dit keer wel met een nog steeds niet heel comfortabel zitje, ging we dieren spotten in de jungle! Ook hier hebben we weer een neushoorn gezien, maar ook krokodillen, aapjes, wilde zwijnen en herten.
En na dit mooie ritje was het bezoek aan Chitwan ook al weer ten einde. De volgende dag zijn we weer in alle vroegte vertrokken met onze eigen vertrouwde bus naar Kathmandu. Na een rit van ongeveer 7 uur stonden weer midden in het drukke, lawaaierige, chaotische Kathmandu. We hebben hier nog de Swayanbhunath (iets in die trand) tempel bezocht. Een boeddhistische stupa op een heuvel in de stad die beter bekend staat als de monkey tempel vanwege de vele aapjes die daar leven en met veel liefde al het eten wat je hebt op slimme wijze van je proberen af te pakken. Ook hebben we nog even het Durbar Square van Kathmandu bezocht maar dat was niet zo boeiend omdat het veel leek op die van Patan en Bhaktapur, de andere koningssteden die we in de eerste dagen van de reis bezocht hadden. 's Avonds hebben we het 'laatste avondmaal' van onze reis gehad en hebben we onze twee lokale agenten BJ en Bigen formeel bedankt voor hun inzet en fantastische begeleiding en info tijdens onze reis.
En nu ben ik net opgestaan om nog even een semi warme douche te pakken voordat de stroom er mee op houdt. (ja die gaat hier gemiddels twee keer per dag uit om stroom te besparen vanwege een leveringsvete met India) 3 weken Nepal waren voor mij niet genoeg en ik kom hier hoe dan ook terug. Dit speciale land met haar speciale inwoners heeft zo'n grote indruk op mij gemaakt dat ik nog vaak terug zal denken aan de Nepalezen als het in Nederland weer eens tegen zit. Al die positieve energie die hier leeft ondanks dat ze niets hebben, is iets waar wij materialistische westerlingen zoveel van kunnen leren. Ook hoe zij hun religies, hindoeïsme en boeddhisme, zo'n prominente en aanwezige rol geven en daar hun levensenergie uit putten is bewonderenswaardig!
Nepal; Namaste en Danjabath (bedankt)
Voor de gene die mijn vlucht willen volgen het vlucht nummer is OR464 van Kathmandu naar Amsterdam met een tussenstop in Sharjah (U.A.E). We vliegen 18.15 lokale tijd en dat is 13.30 Nederlandse tijd. Volgens planning komen we 4.30 Nederlandse tijd aan op schiphol, maar volgens mij klopt daar geen klap van want als wij rond 23.10 nl tijd in sharjah weg vliegen is het 7 uur later 3.10 en geen 4.30. Maar we gaan het allemaal meemaken!
Lieve lezers, dit was Nepal, maar I'll be back. Want in mei tot en met juli ben ik aan de andere kant van de wereld te vinden, namelijk in Cuba en Centraal Amerika!
Voor nu, tot ziens in Nederland en tot het volgende verslag!
Dikke kus, Anouk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
